Hoek tot Helder
Ook dit jaar wordt de strijd ter titanen gevaren langs de Nederlandse kust, 130km om een aandacht te vragen voor de Nederlandse Hartstichting en natuurlijk om een bijdrage te leveren aan dit goede doel. Ieder jaar vaart er een dame namens Girlzactive mee aan dit spektakel, dit jaar hebben we Sanne Durieux gevraagd of zij namens ons een ode aan dit mooie doel wil brengen en ze zei JA! We volgen Sanne, die nog maar 1,5 jaar kitesurft, in haar voorbereiding voor de HTH. Maar wie is Sanne eigenlijk?
Sanne steunen kan, doe het hier! Alle kleine beetjes helpen.
———————————
Ontmoet Sanne!
Hoe kitesurfen ook haar leven veranderde
Het was de zomer van 2016 en mijn vakantie stond voor de deur. In een jaar waarin ik zo veel uren en weekenden had doorgewerkt, continu in de weer was geweest om klanten blij te maken, zou je denken dat ik er wel naar uitkeek.. Maar niets was minder waar. Ik zag het niet voor me, ik zag er zelfs tegenop. Drie weken lang van hot naar her reizen, een nieuwe cultuur moeten gaan ontdekken, interesse hebben in mijn medereizigers: hoe ging ik dat volhouden? Alleen de gedachte hieraan maakte me al doodmoe en ik wist niet eens hoe en wanneer ik ging terugkomen, want ik had alleen maar een enkeltje geboekt..
Nu kan je zeggen “ja, logisch, wie wil er nou naar Kirgizië, en een enkeltje?” Maar nieuwe landen ontdekken was altijd mijn tweede natuur geweest. India, Iran, Malawi: ik vond het allemaal even fantastisch! En die terugreis, die kwam altijd vanzelf in zicht.
Maar, op weer eens een late avond na werk, besloot ik te luisteren naar mijn gevoel en gooide mijn plannen om. Als ik mijn ogen dicht deed, kon ik mijzelf al zien liggen op dat paradijselijke strand van Zanzibar! Drie weken lang zou ik gestrekt liggen op een ligbed, in de zon en niets, maar dan ook he-le-maal níets doen. Als muziek in mijn oren!
En zo gebeurde. De eerste dagen bracht ik voornamelijk slapend door met korte onderbrekingen voor de lunch en kwam ik heerlijk tot rust. Het hielp dat de wifi het ook af liet weten, dus de grote en kleine updates gingen aan mij voorbij én ik kon niet eens mijn mail checken. Totale rust!
Na 4 dagen horizontaal te hebben doorgebracht, vond ik dat een wandeling wel moest kunnen. Daar in de verte (maar niet te ver) zag het er wel geinig uit. Allerlei vrolijk gekleurde vliegers in de lucht! Maar eens kijken wat daar gebeurde. Dichterbij gekomen zag dat kitesurfen er wel stoer uit! En hoe lang geleden was het eigenlijk niet dat ik iets nieuws geleerd had? Als kind doe je dat zo vaak, maar als volwassene? Veel te weinig! Voor ik het wist had ik mijn eerste lessen geboekt, leerde Giorgia mij de eerste 8’tjes met de vlieger maken en probeerde ik te staan tussen het crashen door.
’s Nachts lag ik alles nog rustig eens te herhalen, visualiseren, zodat het de volgende dag echt beter zou gaan. Het werd een vakantie waarin mijn ribben pijn deden, mijn bruine benen vol met blauwe plekken zaten, maar waar ik oh zo gelukkig van werd! Het enige waar ik aan dacht was wind, zee en die kite op het goede moment insturen. Ik was weer even in het moment.
Verkocht aan de sport, kocht ik op één van mijn laatste dagen een vlieger. Totaal geen idee hebbende wat er allemaal nog meer bij zou komen kijken in Nederland, maar vastberaden dit gelukkige gevoel mee terug te nemen!
Nu twee jaar laten kan ik wel zeggen dat deze vakantie mijn leven heeft veranderd: niet alleen heb ik doorgezet met kitesurfen en probeer ik elk zuchtje wind te pakken, ook besloot ik te verhuizen de drukke stad uit en kwam er een andere baan op mijn pad. Moraal van het verhaal: luister naar je hart, neem de tijd om te vertragen, zodat je ruimte creëert voor wat echt belangrijk is. Het leven is te kort om door te razen!
Hart voor Bart
En dat het leven soms letterlijk veel te kort is, daar werden mijn familie en vrienden van neef Bart plotseling aan herinnerd. Terwijl we nog bezig waren met de goede voornemens en de mooie plannen voor 2018, overleed hij plotseling aan een hartstilstand. Verdriet en ongeloof heersten, was dit werkelijk waar? Hoe kon dit nou gebeuren? “Bart, dit was toch niet de bedoeling?”
En daarom heb ik mij opgegeven voor de downwinder van 130 km, als eerbetoon aan Bart en om ons eraan te herinneren dat je luistert naar wat je hart je ingeeft, omdat je niet weet hoe lang het mag duren. Ik ben er klaar voor, help je mij mee?
0
Geef een antwoord