HOEK TOT HELDER
Ook dit jaar wordt de strijd ter titanen gevaren langs de Nederlandse kust, 130km om een aandacht te vragen voor de Nederlandse Hartstichting en natuurlijk om een bijdrage te leveren aan dit goede doel. Ieder jaar vaart er een dame namens Girlzactive mee aan dit spektakel, dit jaar hebben we Sanne Durieux gevraagd of zij namens ons een ode aan dit mooie doel wil brengen en ze zei JA! We volgen Sanne, die nog maar 1,5 jaar kitesurft, in haar voorbereiding voor de HTH. Het windraam opent zaterdag en wie weet moet ze gelijk van start, maar is ze er klaar voor?
Sanne steunen kan, doe het hier! Alle kleine beetjes helpen.
———————————
CODE ORANJE!
HOE SANNE ZICH VOORBEREID OP DE STRIJD DER (KITE) TITANEN
Ik weet het nog goed, het was dinsdagochtend 17 april en ik schreef mij in voor dé Hoek tot Helder. Gelijk bestelde ik de trui en het t-shirt; je kon die maar beter binnen hebben als bewijs van deelname, dacht ik zo. Maar dan? Wat zijn daarna essentiële stappen om voorbereid aan de start van deze 130 km te verschijnen?
Ik besloot elke dag te gaan trainen. Geen uren achter elkaar grensverleggende activiteiten, maar gewoon: elke dag drie kwartier oefeningetjes doen, fietsen of met wat geluk: kiten. Ooit had ik een workshop bijgewoond waarna het motto ‘don’t break the chain’ was blijven hangen; vele kleine stapjes maken uiteindelijk één grote reis. En die grote reis had deze keer vast Den Helder als succesvolle bestemming!
Ook reisde ik naar Dakhla om met Girlzactive verder te werken aan mijn techniek. Toeside kunnen varen en je comfortabel voelen met echt harde wind waren voor mij nog uitdagingen. Ik leerde zo elke dag iets nieuws en daarbij groeide mijn zelfvertrouwen. Die 130 km moest toch gewoon haalbaar zijn?!
Terug in Nederland breidde ik mijn motto ‘don’t break the chain’ verder uit; ik koos elke dag voor een moeilijkere oefening, meer gewichten of langere afstanden. Ik had het gevoel echt fit en sterk te worden! Wat een verslavend gevoel! Daarnaast verdiepte ik me in wat je nog meer kon doen. Gezond eten, niet drinken en voldoende rusten: ik voegde het allemaal toe aan mijn schema. Alles voor de eindbestemming!
En toen arriveerde de pre-briefing. Mijn opgebouwde zelfvertrouwen brokkelde af. Ik voelde me heel klein worden en vond mijn deelname een naïeve actie. Hoe kon ik ooit denken dat ik die 130 km zou gaan halen?! Ik hoorde alleen nog maar de obstakels langs de route: meters hoge golven, de stroming, een pier en strekdammen. Ik besefte me dat ‘angst’ al die tijd een krachtige drijfveer was geweest, maar ook dat deze angst verlammend kon zijn. En van dat gevoel moest ik af, en wel heel snel.
Wat ik nodig had, was iemand met topsport ervaring. Hoe ga je om met uitdagingen die onhaalbaar lijken? Hoe behoud je je vertrouwen wanneer het spannend wordt? Hoe plan je ‘pieken op het juiste moment’ terwijl je niet weet wanneer dat moment gaat komen. Dus ik belde Gijs, en Gijs koppelde mij aan Filippo en Michiel. Twee ervaren kiters die mij alles over de route konden vertellen, het downwinden en zelfs tijd maakten om met mij te gaan kiten! Mijn zelfvertrouwen begon gelukkig weer te groeien.
Het laatste wat daarbij nog zou helpen, was een succesvolle downwinder. En dus planden mijn buddy groepje en ik op een winderige zaterdag een oefensessie. Wat een boost voor mijn zelfvertrouwen had moeten worden, werd één grote teleurstelling. Ik strandde al in Scheveningen en kon met het OV naar huis. Nog net niet op mijn blote voeten.
Waar was ik aan begonnen? Wilde ik dit nog wel? Was ik echt niet goed genoeg om hier aan mee te doen? Natuurlijk twijfelde ik aan mijzelf! Maar één ding wilde ik niet vergeten: vele kleine stapjes maken één grote reis.
Een reis die begon als eerbetoon aan mijn neef Bart en een reis die altijd een eerbetoon aan Bart zal blijven. Mijn deelname is namelijk niet alleen maar succesvol bij het behalen van de finish, verzilverd met een medaille. Mijn deelname is succesvol, omdat ik elke dag weer opnieuw kies mee te doen. Na alles, maakt het mij vooral duidelijk dat je een keus hebt in het leven: mee doen, of stoppen. Trainen, of de handdoek in de ring. En wanneer je wekenlang de keuze maakt mee te doen, kom je in een flow terecht. Deze flow zorgt ervoor dat het steeds makkelijker wordt je te committeren, totdat je het niet eens meer door hebt. Niet eens meer weet hoeveel dagen je zonder alcohol op leeft of hoeveel feestjes je al hebt afgezegd. Een flow die isolerend en versterkend werkt.
De andere kant van flow bestaat helaas ook: de negatieve spiraal. En juist in die negatieve spiraal is het belangrijk je te beseffen dat je een keuze hebt! Elke dag kun je kiezen: ga ik door of buig ik ‘m om. Het leven is kort: dus kies: ga door of buig om, doe mee of haak af, zodat jouw kleine stapjes een succesvolle eindbestemming maken. Waar je ook mag stranden.
Leef je met mij mee? Wie weet ga ik er deze zaterdag al tegenaan, je kunt me volgen via de Oceanbirdzkite instagram :)
0
Geef een antwoord